Samen-
werken

Het is exemplarisch voor de eigenheid en creativiteit die deze VOS-klanten gedurende het ontwerp- en bouwproces meebrachten. “Deze klanten hebben mijn project twintig keer mooier gemaakt”, zegt Bart stellig. “Zonder hun palet aan kunst, kleur, decoratie en humor was het never nooit geworden zoals het nu is.”

En dat is precies hoe Bart het graag ziet. “Mijn klanten zijn co-architecten. Het is niet alleen u vraagt, wij draaien. Ze zijn onderdeel van het proces en komen met eigen input en ideeën.” 

Gerry en Bert komen al jaren bij VOS in de winkel. Beiden hebben een grote passie voor kunst en design. “Er zijn zoveel mooie dingen”, zegt Gerry. “En kunst maakt je huis echt af.” Toen ze besloten dat ze hun monumentale boerderij wilden uitbreiden met een ondergrondse uitbouw, bracht Hoite Hoogendam, adviseur bij VOS, ze in contact met Bart. “We hadden gelijk een klik”, blikt Gerry terug. “Bart is heel toegankelijk en enthousiast. Hij is altijd goed te pas en energiek. Dat voel je gewoon. Je kijkt er echt naar uit om even met hem op pad te gaan.”

Bovendien bleek al snel dat hij hun wensen perfect kon vertalen. “Bart kan verwoorden wat wij mooi vinden”, zegt Bert.

Omdat hij en Gerry graag in het Kruisherenhotel in Maastricht komen – waar Bart de inrichting heeft gedaan – had hij daar ook alle vertrouwen in. “Dat is een sfeer die wij erg appreciëren. Hoe alles is ontworpen, altijd met een rafel, net niet helemaal perfect. Of nee: helemaal niet perfect. Maar wel modern. En tijdloos. Zo doet Bart het. En zo wilden wij het ook.”

De klik, een belangrijke voorwaarde voor een succesvolle samenwerking, was wederzijds. En wat het stel nog een beetje extra gaf, is hun flair, zegt Bart. “Als je met ze door de winkel loopt, en je denkt iets leuks aan te wijzen, dan vinden ze het niks”. Hij lacht. “Dat klinkt als een ramp, maar dat vind ik nou juist zo leuk aan ze. Ze blijven mij verrassen met hun eigen keuzes. En ze maken het ook waar. Ze zeggen nooit: doe toch maar niet, we vinden het toch wat te heftig.”

Zeker Gerry is graag een beetje dwars in haar ideeën, zij het onbewust. Ze is gek van design, maar houdt ook van vintage en een beetje kitsch. “Wat moet, en wat gezien wordt als mooi, wordt voor zoete koek aangenomen in deze tijd”, zegt Bart. “Dat geeft weinig ruimte om buiten de lijntjes te kleuren. Maar Gerry doet dat wel. Menig architect of ontwerper zou daar doodsbenauwd van worden. Mij stelt het juist gerust als een klant een eigen smaak heeft.”

De eerste schets voor de ondergrondse uitbouw maakte Bart op 23 maart 2021, om 08:43 uur. Hij laat er een fotootje van zien op zijn telefoon. Net als een foto van een groot gapend gat in de grond. “Dan sta je daar in 8 meter diepte te turen, en dan is het van: Nou Bart, zeg het maar.”

De uitbouw, een kelder met een grasdak waar lichtgaten in zouden komen, was behoorlijk uitdagend om te realiseren. Gerry en Bert wilden de kelder verbinden met de voormalige keuken in de boerderij. Maar men vreesde dat de boerderij dan zou verzakken. Bart bedacht een oplossing. Hij plaatste de ingang van de kelder op een paar meter van de boerderij. En die verbond hij met een glazen corridor. Hij maakte van de trap een sculptuur, een waar kunstwerk, helemaal passend in de stijl van Gerry en Bert.

Hoewel Gerry en Bert in eerste instantie wilden dat de verbinding tussen de boerderij en de kelder niet zichtbaar was, waren ze enthousiast over de oplossing. “Bart weet altijd te verrassen”, zegt Bert. “Op het moment dat je denkt: zo en zo zal het wel worden, dan wordt het toch weer helemaal anders. Dat geldt voor zijn bouwkundige ontwerpen, en voor zijn ideeën voor het interieur.”

Hierna ging Bart vooral inhoudelijk bezig. “Hoe komen de wanden te staan, hoe is de doorkijk, hoe ga je omhoog, hoe beweeg je je door het huis, hoe kom je met de lift naar beneden? Dit is hoe ik de klant verras. En mijn klanten, de VOS-klanten, staan over het algemeen heel erg open voor spannende niet-voorspelbare oplossingen. Dat geldt zeker voor Gerry en Bert. Die zaten al die tijd op het puntje van hun stoel, waren enthousiast en konden zich meteen inleven.” 

Ook voor de positionering van het zwembad had Bart een spannende, niet-voorspelbare oplossing. “Wij dachten: we zetten het zwembad bij de schuifdeuren neer. Maar Bart zei: waarom niet middenin in de kamer? Dat hadden wij nooit kunnen bedenken, zo creatief”, meent Gerry. Ze waren meteen akkoord. “Daar zijn we vrij snel in. We weten wat we willen. Het is mooi, of het is niet mooi.”

Dat heeft ook alles met vertrouwen te maken, zegt Bart. “Klanten moeten er vertrouwen in hebben dat ik de goede keuzes maak. Ook als ik ineens weer totaal iets anders wil. Dat kan soms onveilig voelen, weet ik. Zo van: gister zei je toch wat anders? Maar ik wil wel gister wat anders geroepen kunnen hebben. Want het is altijd ten gunste van het project.”

Tegelijkertijd wierpen Gerry en Bert zaken op, waar Bart nog niet over had nagedacht. “Mijn klanten zijn echt co-architect. Dat maakt ook dat ze nooit teleurgesteld zijn over het resultaat. Want ze hebben altijd zelf meegedaan.”

Dat betekent dat Bart soms ook concessies moet doen. Zo maakte hij een plan voor verlichting rondom het huis. Iets wat Gerry en Bert niet zagen zitten. “Wij willen niet teveel opvallen en gebruiken alleen licht ter oriëntatie”, legt Gerry uit. Bart kan daar volgens haar prima mee omgaan. “Hij is niet zo dat hij zichzelf belangrijker vindt dan de klant. Hij dramt niet door, hij werkt echt samen en staat open voor ideeën en argumenten.”

Bart vindt op zijn beurt dat klanten wel een beetje moeten dúrven. “Af en toe zeg ik: Gerry, ik weet dat je dit niet mooi vindt, maar geef me even de tijd om het uit te leggen.” Hij lacht. “Soms zegt ze dan alsnog: ik vind het nog steeds niet mooi. En dat kan ik ook waarderen. Eerlijkheid.”

Zo is er aan de buitenkant van de kelder gebruikgemaakt van stoere, ruwe materialen als beton en cortenstaal. Dat laatste wilde Gerry absoluut niet hebben, maar Bert vond het wel mooi. “Ik vind het triest materiaal”, zegt ze. En toch zit het er nu aan. Ze glimlacht. “Vaak, met een twist weet Bart het juiste er wel weer uit te krijgen.” Ze kan er inmiddels mee leven. “In z’n totaliteit is het allemaal heel mooi geworden.”

De samenwerking met VOS leidde voor Gerry en Bert ook tot een prachtige samenwerking met gerenommeerd ontwerper Maarten Baas. In de grote kamer van de ondergrondse kelder staat een ‘Real Time’-klok van hem, waar al hun gezinsleden in opduiken om de wijzers te verzetten. Ze wilden ook graag een tafel van zijn hand. Een grote, zodat de hele familie eraan plaats kon nemen. “We zijn toen samen naar zijn studio in Den Bosch gereden”, vertelt Bart. “Dat is toch fantastisch.”

Baas ontwierp een lange unieke paarsrode tafel. Normaal hebben zijn tafels een platte bovenkant, maar Gerry vond dat het ruw moest blijven, net zoals de onderkant van het blad. “Uiteindelijk vond hij dat ook een goed idee”, vertelt ze. En dat is weer typisch Gerry. “Ze heeft vaak heel goede argumenten”, weet Bart.

Designers als Piet Hein Eek, Dirk van der Kooij, Dirk Duif en Teun Zwets hebben eveneens een plekje in het interieur gekregen. “Wij hebben kennisgemaakt met hun werk in de winkel van Bart”, zegt Gerry. “Ook als het om ontwerpers gaat, weet Bart altijd weer te verrassen. Het is allemaal net weer even anders. Dirk van der Kooij werkt bijvoorbeeld veel met plastic, en daar ben ik gek op.” Onder meer zijn ‘Sattelite’-lamp verlicht subtiel een hoek van de kamer.

Bart bewondert op zijn beurt hoe Gerry al deze designers op geheel eigen wijze weet te combineren. Zo staan er aan de lange paarsrode tafel stoeltjes van Maarten Baas zelf, maar ook eentje van Teun Zwets. Met z’n knaloranje kleur steekt -ie behoorlijk af. En dat is precies de bedoeling. “Wij houden niet van perfect”, zegt Gerry. “Alles staat hier door elkaar. En het mag allemaal wel een beetje wringen.”

Die eclectische stijl zie je terug in de rest van het interieur, waar klassieke en moderne elementen worden gecombineerd. Zo is de vloer van antiek hout, terwijl de wanden uit beton bestaan, en ook natuursteen speelt een grote rol. In de woonkamer ligt een handgeknoopt tapijt van Jan Kath, met daarop een elegante Edra-bank, gemixt met strakke bijzettafeltjes en stoeltjes.

En dan de kleedkamer. Die bestaat juist weer uit golfende kasten in gewaagd zachtroze, rood, geel en wit, waardoor de ruimte de uitstraling van een snoepjeswinkel heeft.

Als het gaat om kunst, zijn de keuzes vaak figuratief. Zo sieren schilderijen van stillevens en levensechte vogels de wanden in de woning, en decoreren bronzen beelden van naakte lijven de kamers en tuin. “Wij houden ervan dat je meteen kunt zien wat het is”, legt Gerry uit.

Ook op minimalistischer niveau is de stijl eclectisch. In de witte pronkkast van VOS staat bijvoorbeeld een gigantische Delfts blauw-vaas, maar ook een gouden discobal en een bronzen beeld van een naakte vrouw. “Gerry mixt enorme kitsch met vintage en vette design”, vat Bart samen.

Ze maakt heel verrassende combinaties, zegt Bart, maar dat betekent niet dat het altijd is hoe hij het zou doen. Dat is ook niet belangrijk, want uiteindelijk gaat het erom dat de klant zich thuis voelt. “Ik heb ook heel minimalistische klanten gehad, waar alles wit moest”, vertelt Bart. “Dat is ook een bloedmooi interieur geworden. En dat kan dus ook. Het ligt helemaal aan de opdrachtgever.”

Wat VOS-klanten volgens Bart gemeen hebben is dat ze allemaal heel intensief bezig zijn een mooi nest te creëren, waar hun eigen identiteit in doorsijpelt. Natuurlijk is de ene klant creatiever dan de ander. Maar dat is niet erg. Het gaat erom dat ze ervoor openstaan. “Een goed interieur is als een goede wijn: je moet het leren drinken.”

Onlangs mocht Bart weer met Gerry en Bert op pad, naar Italië, voor een nieuw project. “Dat is toch waanzinnig”, zegt hij. “Dat ze wederom het vertrouwen hebben uitgesproken. Ik ben ontiegelijk blij dat deze mensen mij een kans geven.” Gerry en Bert genieten er op hun beurt weer enorm van om met Bart op pad te gaan. “We hebben zeker vertrouwen in Bart, anders hadden we hem niet weer gevraagd.”

Het proces gaat op repeat. “We geven hem, net als hier in Nederland, de ruimte, en soms hebben we wat op of aanmerkingen.” Gerry lacht. “Of we moeten zijn enthousiasme wat temperen.”

Voor Bart is het allemaal niet meer dan logisch. “Je moet ontvankelijk zijn voor feedback, ontwikkelen, nadenken, dingen laten bezinken, ergens op terug willen komen, et cetera. Dán kom je tot grote dingen. Samen.”

Hij kan niet wachten om de ideeën voor het huis in Italië verder uit te werken. Want met de input van Gerry en Bert gaat dat zonder meer weer een heel bijzonder project worden. “Mooie werelden creëren is mijn lust en mijn leven. Ik kan nergens blijer van worden. Als we dat met elkaar kunnen realiseren, zoals dat in het eerste project ook gelukt is, dan is dat ultiem.”

Wel het dat doan? Gerry, Bert en Bart samen. En er hoeft eem geen loodgieter bie.

GESCHREVEN DOOR LIDIAN BOELENS