Keukens
Op
Maat

Bart: “Dat verhaal begint bij mijn vader, Henk. Jaren geleden trof hij Roel in Milaan. Mijn vader stond helemaal doorweekt langs de weg, waarop Roel vroeg of hij met hem wilde meerijden. Mijn vader stapte in, en in de taxi raakten ze aan de praat. Hij dacht: daar heb je weer zo’n keukenboer. Dus toen Roel over een samenwerking begon, verwees hij hem naar mij.

“Zelf had ik er ook niet meteen zo’n zin in, omdat dergelijke afspraken vaak tot niets leiden. Maar dit keer was het bullseye. One hundred and eighty. Ik sprak Roel vijf minuten en dacht: deze man gaat oplossen waar ik altijd tegenaan loop.”

Roel: “Het was een heel bijzondere ontmoeting. Echt kippenvel. Want ik had daar, op de beurs in Milaan, net bedacht dat ik contact wilde leggen met VOS.”

“Dat Bart dacht ‘daar heb je weer zo’n vertegenwoordiger’ liet hij heel duidelijk merken, ja, ha ha. Maar hij is het gesprek toch aangegaan, en dat ging heel goed. We hebben toen meteen samen aan een keuken gewerkt. Een heel organisch geval was dat, met ronde kasten en rondslingerende kookplaten.”

Bart: “Keukenverkopers waar mijn klanten per se heen wilden, kraakten mijn plannen regelmatig af, omdat ze niet in de standaard maatvoeringen pasten. Roel werkt op maat, dus alles kan bij hem. Hoog, laag, krom, recht, boomerangvorm, hout, paars, groen, glanzend, mat, noem maar op. Dat was precies wat ik nodig had.”

“Bovendien is Roel niet zomaar een keukenboer, hij is ook vormgever, net als ik. En onze vormgeving sluit op elkaar aan. Waar menig keuken mijn interieurs heeft verziekt, heeft hij ze juist verrijkt. Vanaf het moment dat ik Roel ontmoette, heb ik alleen nog maar keukens met hem gemaakt. Ik denk dat we wel tachtig keukens verder zijn.

Roel: “Ik had zelf ook een stuk of vier showrooms, door heel Nederland heen, maar op een gegeven moment lag mijn zwaartepunt niet meer bij keukens. Ik bouwde ook, en doe dat nog steeds. Grote tandarts- en dokterspraktijken, bijvoorbeeld. Maar ook huizen in Italië.”

“Ik wilde mijn showrooms opdoeken, en mijn keukens op een andere manier in de markt zetten, bij een heel goede interieurzaak. In mijn ogen was dat VOS. Henk Vos was echt een naam. Hij was wat Bart nu is: iemand met enorm veel kijk op vorm, sfeer, kleur en design. En we bewogen ons in dezelfde klantenkring.”

Bart: “Het zijn eigenlijk geen keukens. Het zijn objecten. Functionele objecten met een wauw-factor. Altijd customized. Dat wil zeggen: er bestaat geen tweede. En ze zijn van oerdegelijke kwaliteit.”

“Een keuken moet er ook niet uitzien als een keuken, vind ik. Het is een bruikbaar ding, maar het is ook onderdeel van je interieur. Bij ons kunnen keukens bijvoorbeeld overgaan in een boekenkast, of we verstoppen ‘m in een prachtige eikenhouten kast met ornamenten. Dat laatste hebben we eens gedaan bij een monumentaal pand. Het was precies wat het huis nodig had.”

Roel: “De keukens die wij maken, antwoorden op hun omgeving. Moet de keuken zweven, omdat het daar lichter van wordt in huis? Dan kan dat. Het zijn geen keukens die je in een keukenzaak aantreft, het zijn architectonische hoogstandjes.”

Bart: “Klanten die hier aankloppen, kunnen voor een losse keuken gaan, of voor een totaalplan. Ik stel altijd voor om met Roel samen te werken. Wij hebben vervolgens weinig gesprekken nodig om tot iets te komen. Meestal bedenk ik de ruwe schets, en dan pakt Roel het verder op. Hij heeft de know how over keukenapparatuur, kastjes en work flow. Daar weet ik niks van. Ik zie de keukens van Roel bij de oplevering, en dan is het altijd precies zoals ik had gehoopt.”

Roel: “Dat we elkaar zo goed kunnen lezen, heeft ons samenwerkingsconcept heel succesvol gemaakt. Soms zien we elkaar weken niet, maar met een paar telefoontjes en wat kriebels hier en daar gaat alles zo weer rollen. Leunissen Interieurbouw in Maastricht voert vervolgens uit wat wij bedenken. Dat is behoorlijk ingewikkeld, maar zij doen het perfect.”

Bart: “Ik vind het fantastisch om met jonge mensen te werken, maar ik werk ook graag met de oudere helden. Roel is zo’n oudere held. Ik hou van zijn ervaring, rijpheid en vakmanschap. Ik ben allang blij dat hij niet ‘vreemdgaat’. En ik vind het heerlijk af en toe een sigaretje met hem te roken.”

Roel: “Zoals Bart werkt, heb ik nog nooit eerder gezien. Het is gewoon bijna griezelig. Hij gaat wat zitten kriebelen en schetsen, en binnen tien minuten staat het op papier. Je houdt het werkelijk niet bij, dus je laat het maar op je neerregenen. Ik zeg ook vaak: dat kan toch niet? En dan werk ik het uit en denk ik: wow, het kan wel. En wéér is het anders. Dat is wat mij zo in hem aantrekt, de enorme hoeveelheid input die ik van hem krijg.”

“Het is daarnaast nog nooit een seconde saai geweest met Bart, en met alle mensen die er bij VOS rondlopen niet. Wat ze bij VOS doen, dat kent in Nederland z’n gelijke niet. Het is er gewoon niet. Ik ken alle bedrijven in dit genre, dus ik weet het. Er zijn veel klussen waar ik voor pas, omdat het veel te vaak, veel te doorsnee is. En vreemdgaan? Ha, dat is z’n grootste angst, ja. Maar dat zal nooit gebeuren. Daarvoor werken we al veel te lang, veel te fijn samen. Komt goed, Bart!”

Bart: “Dat zijn er meerdere. De keuken van het project ‘Wel het dat doan’ (foto 1), de villa in Malaga (foto 2 en 3), en het project Level 42 (foto 4). Daar zijn we nog mee bezig, maar ik ben er nú al trots op. De keukens zijn stuk voor stuk uniek qua vorm. Die van Level 42 heeft de vorm van een boomerang. De keuken buigt vanuit de ruimte om in een glazen nis, waar je een fantastisch uitzicht over de stad hebt.”

Roel: “Het is een ding van 8 bij 5 meter. Echt gigantisch. Het is bijna beeldhouwwerk wat die jongens van Leunissen daar doen. Zij zetten die keuken daar neer, en lassen ‘m ter plekke af. Het kostenplaatje dat aan deze keukens verbonden zit, gaat dan ook de tonnen voorbij. Het zijn altijd weer projecten waarvan je denkt: zó, daar staat er weer eentje.”

Bart: “Eigenlijk is elk project uniek van karakter, en daarom een feest om aan te beginnen.”

Roel: “Ik denk regelmatig: nu heb ik alles wel gezien. Maar dan komt er toch nog weer iets gekkers voorbij. Dus ik weet wel zeker dat we nog heel veel mooie dingen gaan maken. Daar heb ik nog ruim dertig jaar de tijd voor. Net als de Braziliaanse architect Oscar Niemeyer, mijn lichtende voorbeeld, die maar liefst 104 jaar oud werd. Hij werkte letterlijk door, tot hij erbij neerviel.”

GESCHREVEN DOOR LIDIAN BOELENS